Archive for category: เที่ยวในประเทศ

เคยมีคนกล่าวไว้ว่า ตราดคือเมืองเกาะครึ่งร้อย และเป็นสวรรค์แห่งทะเลตะวันออก ที่อาบอิ่มด้วยคลื่นลมเห่กล่อม ผสานน้ำทะเลสีครามสดใส เคียงคู่หาดทรายขาวสะอาดตา วันนี้เราจะพาตัวเองล่องเรือโล้คลื่นสู่ “เกาะหมาก“ หนึ่งในเกาะแสนงามแห่งเมืองตราด เพื่อดำดิ่งลงไปยังโลกใต้ทะเลอันสวยงาม น่าพิศวง และมีเรื่องราวให้ค้นหาไม่รู้จบ

ทริปนี้พิเศษกว่าทุกครั้ง เพราะ Go Travel Photo ได้รับเกียรติจาก อพท. หรือ องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) ให้เข้าร่วมในโครงการ Castaway @Low Carbon Island 2016 ทำหน้าที่อาสารักษ์โลก สัมผัสธรรมชาติสงบงาม และวิถีชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมบนเกาะหมากแห่งนี้

มาเที่ยวเกาะหมากคราวนี้ เรามีภารกิจพิเศษพกติดตัวมาด้วย เพราะเราได้ยินมาว่า ที่ “อ่าวผ่อง” ทางด้านทิศใต้ของเกาะหมาก ซึ่งอยู่ติดกับท่าเรืออ่าวนิด เป็นจุดดำน้ำตื้นชมปะการังที่น่างดงามมาก แถมยังมีแนวหญ้าทะเลอยู่ด้วย! โห ถ้าจริงก็ดีนะสิ เพราะหญ้าทะเลเหลืออยู่ไม่มากแล้วในเมืองไทย หวังว่าจะได้เห็นกับตาตัวเองสักครั้ง

อ่าวผ่อง ที่เราเห็นในแว๊บแรก ทำให้หลงรักในทันที เพราะถึงแม้จะเป็นเวิ้งอ่าวเล็กๆ ยาวไม่กี่ร้อยเมตร ทว่าจุดเด่นคือความสงบ หาดทรายเป็นสีทอง เนื้อละเอียดเนียน เดินนุ่มเท้า วันนี้ฟ้าใสเป็นใจกับการดำน้ำตามหาหญ้าทะเลจริงๆ เลย

พวกเราเป็นคนชอบกิจกรรมมันส์ๆ จะทำอะไรทีก็ต้องไม่ธรรมดา เลยขอเพิ่มดีกรีความสนุกก่อนจะไปดำน้ำที่อ่าวผ่อง ด้วยการพายเรือคายัคระยะทางสักครึ่งกิโลเมตร เริ่มต้นจากทะเล ไทม์ รีสอร์ท ไปอ่าวผ่อง โดยครั้งนี้ได้สาวสวยขาลุย “คุณหมอนก” จากเว็บไซต์เพื่อนนักสะพายเป้ มาเป็นเพื่อนร่วมทาง ก่อนพายเรือก็ต้องเตรียมความพร้อมกันหน่อยล่ะ

แม้จะเป็นการพายเรือคายัคระยะทางสั้นๆ แต่มากางแผนที่ดูเส้นทาง และจุดหมาย กันไว้ก่อน ก็ดีเหมือนกัน

น่าจะใช้เวลาพายเรือไม่เกิน 30 นาที ถ้าคลื่นลมไม่แรงเกินไป พร้อมแล้วก็ลุยกันเลยยยยย

การพายเรือคายัค เป็นหนึ่งในกิจกรรมการท่องเที่ยวทางน้ำที่ถือว่า “เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม” เพราะไม่ได้ปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อะไรเลยสู่ชั้นบรรยากาศโลก เสียงก็เงียบ พายเรือไปอย่างอิสระเสรี จะหยุดแวะชมธรรมชาติตรงไหนก็ได้ตามใจชอบ นับว่าเหมาะสุดๆ แล้ว สำหรับเกาะคาร์บอนต่ำอย่างเกาะหมากครับ

แต่วันนี้ดูเหมือนคลื่นลมจะค่อนข้างแรง เรือคายัคของผมกับหมอนกเลยโดนคลื่นซัดไปคนละทางสองทาง ฮาฮาฮา สุดท้ายก็ต้องใช้วิธีผูกเชือกโยงเรือเข้าไว้ด้วยกัน แล้วพายไปพร้อมๆ กันดีกว่าเนอะ

ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ตามที่กะไว้ ในที่สุดเรือคายัคลำน้อยสองลำก็มาจอดเกยหาดอยู่ที่อ่าวผ่อง อย่างปลอดภัย โดยมี คุณไมเคิล ซึ่งเป็นชาวยุโรปที่มาทำธุรกิจรีสอร์ทเล็กๆ อยู่ที่อ่าวผ่อง แถมยังเป็นนักถ่ายภาพใต้น้ำฝีมือฉกาจ รวมทั้ง คุณเนม เจ้าของทะเล ไทม์ รีสอร์ท (อ่าวทองหลาง) ที่อยู่ติดกัน มายืนรอรับอยู่ด้วยความเป็นห่วง

ก่อนจะเปลี่ยนชุดลงไปดำน้ำ เราได้พูดคุยกันถึงความสมบูรณ์ของพื้นที่ คุณไมเคิลเล่าว่า แนวปะการังหน้าอ่าวผ่องเคยถูกภาวะปะการังฟอกขาว หรือ Coral Bleching จากน้ำทะเลที่ร้อนขึ้น (ผลจากภาวะโลกร้อน) ส่วนหนึ่งจึงตายไป แต่โชคดีที่ปัจจุบันบางส่วนเริ่มฟื้นตัวแล้ว จึงมีปลาเล็กปลาน้อย และปะการังเกิดใหม่ ค่อยๆ เติบโตขึ้น

บริเวณหัวหาดด้านหนึ่งของอ่าวผ่อง ยามน้ำลดจะเห็น แนวหินภูเขาไฟ (Volcanic Rock) จำนวนมากผุดขึ้นมา ลักษณะเป็นหินสีน้ำตาลเกือบดำ เนื้อเป็นรูพรุนจำนวนมาก เพราะหินลาวานี้มีฟองอากาศอยู่ภายใน และเย็นตัวลงอย่างรวดเร็ว นี่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า เมื่อ 200 กว่าล้านปีก่อน บริเวณนี้เป็นแหล่งธรณีภูเขาไฟที่ดุเดือดไม่ใช่เล่น คงอย่างนี้นี่เอง ในบริเวณจังหวัดตราดและจันทบุรี จึงมีหินอัญมณีมีค่าและหินภูเขาไฟหลงเหลืออยู่มากมาย อย่างที่เกาะขามที่อยู่ใกล้เกาะหมากก็มีเหมือนกันครับ

แนวหินภูเขาไฟผุดยามน้ำลง ที่อ่าวผ่อง

เอาล่ะ ตอนนี้ได้เวลาดำน้ำตามหาหญ้าทะเลกันแล้ว ตื่นเต้นจัง! หมอนกคนสวยของเรา โดดน้ำตามคุณไมเคิลลงไปก่อนเลย วันนี้ถ้าภารกิจไม่สำเร็จ เราสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่หยุดแน่นอน!

แม้วันนี้บนผิวน้ำคลื่นจะค่อนข้างแรง น้ำไม่ใสเคลียแบบ 100 เปอร์เซนต์ แต่ก็ยังพอมองเห็นป่าใต้น้ำได้บ้าง ไม่ห่างจากฝั่งมากนัก ในบริเวณน้ำลึกไม่เกิน 1.50 เมตร สิ่งแรกที่เตะตานักดำน้ำมือสมัครเล่นอย่างผมก็คือ “สาหร่ายทุ่น” (Sargassum) เป็นสาหร่ายสีน้ำตาล ที่มีลำต้นยาวตั้งตรง พลิ้วไหวโอนเอนไปมาตามกระแสคลื่น ทำให้จุดนี้เราต้องว่ายน้ำซิกแซกไปมาหลบพวกมัน น่าสนุกดีครับ เหมือนผจญภัยในป่าใต้น้ำไม่มีผิดเลย!

ในบริเวณเดียวกับที่พบสาหร่ายทุ่น เรายังพบ สาหร่ายเห็ดหูหนู (Lobophora) งอกงามอยู่เป็นจำนวนมาก ลักษณะของมันเนื้อจะนิ่มๆ เหมือนวุ้น มีแผ่นใบกลมๆ เหมือนหูหนูขนาดใหญ่ การที่เราพบสาหร่ายในน้ำตื้นทั้งสองชนิดนี้ ถือว่าดี เพราะนอกจากมันจะช่วยสังเคราะห์แสงเพิ่มออกซิเจนให้ทะเลแล้ว ยังเป็นตัวดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ด้วย เพราะในกระบวนการสังเคราะห์แสงของมัน ต้องใช้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนมาก

ดำน้ำตีขาสู้คลื่นห่างจากฝั่งออกมาประมาณ 30-40 เมตร ช่วงแรกนี้ปะการังที่พบส่วนใหญ่เป็นปะการังแข็ง (Hard Coral) หลากชนิด อย่างในภาพนี้คือ ปะการังรังผึ้ง (Honey Comb Coral) รูปแบบหนึ่ง

ปะการังรังผึ้งรูปแบบหนึ่ง กำลังเติบโตขึ้นบนโขดปะการังเดิมที่ตายลงเพราะภาวะน้ำทะเลร้อนในอดีต

รูปแบบชีวิตอันหลากหลายใต้ท้องทะเลที่อ่าวผ่อง ปะการังรังผึ้ง แบบนี้แม้กอจะไม่ใหญ่ แต่ถ้าสังเกตให้ดี จะพบว่ามีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ไปพึ่งพิงอิงอาศัยอยู่มากมาย แนวปะการังจึงเป็นสังคมสิ่งมีชีวิตใต้น้ำ ที่มีห่วงโซ่อาหารซับซ้อนมาก

ปะการังดาวสีทอง (Golden Star Coral) สีส้มสดใส ที่เห็นนี้จริงๆ แล้วปะการังไม่ใช่พืช แต่เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง ที่ดูดหรือกรอกกินสารอาหารและแพลงก์ตอนจากน้ำทะเล ปะการังบางชนิดอาศัยอยู่ในโครงสร้างหินปูนแข็ง รูปร่างคล้ายต้นไม้ ใบไม้ จึงทำให้หลายคนเข้าใจผิด คิดว่าปะการังเป็นพืช แต่จริงๆ แล้วพวกมันเป็นสัตว์จำพวกหนึ่งนะจ๊ะ อิอิ

ปะการังรังผึ้งรูปแบบหนึ่ง ที่อ่าวผ่อง รูปร่างสวยงามแปลกตาเหลือเกิน

ในบริเวณน้ำตื้นของอ่าวผ่อง ช่วงที่น้ำลึกไม่เกิน 1.50 เมตร เราพบ ปลิงทะเล (Lolly Sea Cucumber) อยู่บ้างพอสมควร จริงๆ แล้วปลิงทะเลเป็นญาติใกล้ชิดกับดาวทะเลและหอยเม่น มันเคลื่อนที่ด้วยการยืดหดกล้ามเนื้อ ทำนองคืบคลานไปมา เพราะมันไม่มีกระดูกสันหลัง โดยมันจะใช้หนวดที่ปากคุ้ยเขี่ยซากอินทรีย์และอาหารบนพื้นทราย เลน กิน การพบปลิงทะเลในบริเวณใดมากๆ จึงเท่ากับว่า มีเทศบาลคอยช่วยทำความสะอาดพื้นทะเลให้นั่นเองปะการังรังผึ้ง (Honey Comb Coral) ก้อนกลมเกือบเท่าลูกฟุตบอล ลายสวยน่ารัก เป็นปะการังแข็งชนิดหนึ่งที่พบได้มากมายบริเวณอ่าวผ่อง กว่าจะขยายขนาดขึ้นเป็นกอใหญ่ๆ ได้ มันต้องใช้เวลาหลายสิบปีทีเดียว

เพลิดเพลินกับการดำน้ำตื้นไปเรื่อยๆ ก็ไปจ๊ะเอ๋ เข้ากับกอ ปะการังสมองร่องลึก (Large Brain Coral) ที่ทำให้ขนลุกได้เหมือนกัน คงเพราะรูปร่างของมันเหมือนกับสมองของคนเราไม่ผิดเลยนะสิ! แต่จริงๆ แล้วไม่มีอันตรายหรอกนะ แค่เราคิดไปเอง ไม่น่ากลัวอะไร เราจะเห็นหนอนสีดำขนาดเล็กอาศัยอยู่ในร่องของปะการังสมองด้วย

ปะการังสมองร่องลึก (Large Brain Coral) ขนาดเท่าหัวผักกะหล่ำใหญ่ๆ

การดำน้ำตามหาหญ้าทะเลในวันนี้ที่อ่าวผ่อง เรามีคุณไมเคิลเป็น Dive Leader หรือผู้นำดำน้ำ เพราะเขาอาศัยอยู่ที่นี่ จึงมีความเชี่ยวชาญ รู้ว่าตรงไหนมีอะไร แต่ที่สำคัญคือ คุณไมเคิลได้ช่วยเราเก็บภาพ VDO ใต้น้ำด้วย ดีใจมากๆ ครับ

ในจุดดำน้ำหลักจุดแรก ซึ่งเป็นเหมือนดงปะการังแข็งพื้นที่กว้าง เราพบ หอยมือเสือ (Giant Clam) ซึ่งเป็นหอยทะเลขนาดใหญ่ที่สุดชนิดหนึ่ง กระจายอยู่มากมาย แม้มันจะยังโตไม่เต็มที่ จนถึงขนาด 100-120 เซนติเมตร แต่ก็ถือเป็นหอยมือเสือวัยรุ่น ที่บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของอ่าวผ่องได้เป็นอย่างดี และจะช่วยให้ท้องทะเลบริเวณนี้ในอนาคตมีความอุดม มีคุณค่า มีห่วงโซ่อาหารที่ไม่ขาดตอน

ว่ากันว่า พบหอยมือเสือที่ใด น้ำในบริเวณนั้นถือว่าสะอาด เพราะหอยมือเสือจะมีชีวิตอยู่ได้ในบริเวณที่น้ำค่อนข้างคื้น ใสสะอาด ตะกอนน้อย เนื่องจากตัวของมันเองแม้จะเป็นสัตว์ แต่ช่างน่าอัศจรรย์ กลับมีสาหร่ายชนิดหนึ่งไปอาศัยอยู่ในเนื้อของมันด้วย หอยมือเสือจึงต้องเปิดปากออกมา ให้สาหร่ายสังเคราะห์แสงสร้างอาหาร เป็นการอาศัยแบบพึ่งพากัน ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย (Symbiosis) คือสาหร่ายได้ที่อยู่อาศัย และหอยมือเสือได้อาหารจากสาหร่าย

การสังเคราะห์แสงของสาหร่ายที่อยู่ในเนื้อหอยมือเสือ ถือว่ามีประโยชน์ต่อระบบนิเวศน์ทางทะเลอย่างมาก เพราะนอกจากจะช่วยเพิ่มออกซิเจนให้น้ำทะเลแล้ว ยังช่วยดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มาเก็บไว้ด้วย หรือที่ในทางนิเวศน์วิทยาเรียกว่า Carbon Sink นั่นเอง หอยมือเสือจึงไม่ได้มีไว้กินอย่างเดียวตามที่หลายคนเข้าใจผิด

“ทุกสิ่งทุกอย่างในธรรมชาติล้วนมีหน้าที่ และเชื่อมโยงกันเป็นวงจร ห่วงโซ่อันเปราะบาง”

ถ้าสังเกตให้ดี นอกจากหอยมือเสือแล้ว เรายังพบ หอยมือแมว (Crocus Giant Clam) ด้วย ถ้าไม่รู้จักมองผ่านๆ ก็อาจนึกว่าเป็นชนิดเดียวกับหอยมือเสือ (Giant Clam) วิธีสังเกตง่ายๆ ในความต่าง คือ หอยมือแมวขนาดจะเล็กกว่า ยาวเพียง 10-15 เซนติเมตร (ไม่เกิน 20 เซนติเมตร) และมักฝังตัวอยู่ในกอหรือโขดปะการังแข็ง ไม่ได้เห็นเป็นตัวเด่นขึ้นมาเหมือนหอยมือเสือ 

หอยมือแมว (Crocus Giant Clam) อยู่ในตระกูลเดียวกับหอยมือเสือ แต่ตัวเล็กกว่า ทว่ามันสามารถช่วยสังเคราะห์แสง ดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้เช่นกัน

ปะการังสีทอง ที่อ่าวผ่อง ชนิดนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นสีทองตามธรรมชาติ หรือเกิดจากภาวนะน้ำทะเลร้อนขึ้น???

ปะการังโขด (Hump Coral) สีม่วงอมชมพูสวยงาม พบกระจายอยู่ทั่วไปที่อ่าวผ่อง

ปะการังโขด (Hump Coral) สีชมพูอ่อนที่อ่าวผ่อง บางจุดพบว่ามีขนาดใหญ่ แผ่ออกไปหลายสิบตารางเมตรเลยทีเดียว จะเห็นว่า นอกจากมีลูกปลาเล็กๆ แอบไปใช้เป็นที่หลบภัยแล้ว ยังมีหอยไปฝังตัวอยู่ในเนื้อของปะการังโขดด้วย

เมื่อดำน้ำห่างจากฝั่งออกมาเรื่อยๆ จนถึงระยะน้ำลึกราวๆ 3 เมตร ก็พบ ปะการังโขด (Hump Coral / Mountain Coral) ขนาดใหญ่และกินพื้นที่กว้างขึ้น ปะการังโขดบางกอมีสีส้ม ชมพู ม่วง ผสานกันไปมา สวยงามมาก

ฝูงปลาเล็กปลาน้อย ว่ายวนหากินอยู่ในแนวปะการังแข็งของอ่าวผ่อง

ปะการังดอกเห็ด (Mushroom Coral) แม้พบได้ทั่วไป เป็นปะการังที่หาง่าย แต่ก็มีรูปร่างสวยงามเตะตา ดึงดูดความสนใจเราให้ว่ายน้ำเข้าไปดูใกล้ๆ ได้ทุกครั้ง พวกมันเป็นปะการังที่เติบโตขึ้นเป็นกอเดี่ยวๆ เส้นผ่าศูนย์กลาง 20-30 เซนติเมตร แต่ถ้าโตอยู่ใกล้กันหลายๆ อัน บางครั้งมันก็รวมตัวเป็นกอใหญ่ก็มี จัดเป็นปะการังน้ำตื้นที่โดดเด่นมากชนิดหนึ่งของอ่าวผ่องครับ
ปะการังเขากวาง (Staghorn Coral) ในลักษณะการเติบโตขึ้นเป็นพุ่ม (Table) รูปร่างคล้ายโต๊ะขนาดใหญ่ การที่พบเห็นมันเป็นสีเหลืองทองขนาดนี้ เป็นดัชนีบ่งชี้ได้ชัดเจนว่าน้ำทะเลของภาคตะวันออกร้อนขึ้น อันเป็นผลมาจากปี 2016 เป็นปีที่โลกต้องประสบภาวะโลกร้อน และปะการังฟอกขาว รุนแรงที่สุดปีหนึ่ง!!!

กว่าปะการังเขากวางแต่ละกิ่งจะงอกงามขึ้นได้ขนาดนี้ มันต้องใช้เวลาหลายสิบปี เพราะแต่ละปีมันงอกยาวได้แค่ไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้น! ดังนั้นเวลาไปดำน้ำดู เราต้องระวังไม่จับต้อง และระวังไม่ให้ตีนกบดำน้ำของเราไปโดนมันจนหัก!

ในบริเวณปะการังใต้น้ำกลุ่มที่ 2 ซึ่งคุณไมเคิลนำเราดำน้ำดู โชคดีไปพบกับ กอปะการังโขดรูปหัวใจ!!! ที่มีปะการังรังผึ้งกลมสวยคล้ายลูกบอลอยู่ตรงกลางพอดิบพอดี ช่างน่าพิศวงในประติมากรรมธรรมชาติใต้น้ำชิ้นนี้ เปรียบไป ก็คล้ายกับหัวใจแห่งมหาสมุทรที่ไข่มุกแสนงามประดับอยู่ตรงกลาง นี่คือของขวัญล้ำค่าสำหรับมนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างเรา

ผมถือว่า นี่คือ Unssen ของอ่าวผ่อง และเกาะหมาก อย่างหนึ่งเลยล่ะ!

ปะการังรังผึ้งที่อ่าวผ่อง

ปะการังโขดขนาดเล็ก กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ 

ปะการังแผ่น เติบโตขึ้นเคียงคู่กับปะการังโขด ปะการังรังผึ้ง และชุมชนหอยเม่นหนามยาว ทำหน้าที่คล้ายชุมชนใต้น้ำ ให้หมู่กุ้ง หอย ปู ปลา เข้ามาหลบอาศัย หากิน และขยายพันธุ์ต่อไป

ปะการังสมอง (Brain Coral) เป็นหนึ่งในชนิดปะการังโดดเด่นที่สุดบริเวณอ่าวผ่อง รวมถึงรอบๆ เกาะหมาก และท้องทะเลภาคตะวันออกของไทย รูปร่างอันชวนพิศวงของมัน คงทำให้หลายคนรู้สึกขนลุกได้ไม่น้อย!

ในที่สุด หลังจากดำน้ำกันมาชั่วโมงกว่า ผ่านกลุ่มปะการังเด่นๆ มา 2 กลุ่ม คุณไมเคิลก็นำเราว่ายน้ำกลับเข้าสู่บริเวณน้ำลึกไม่เกิน 2 เมตร ณ จุดนี้คือ แหล่งหญ้าทะเลที่เราตามหา! มันคือผืนพรมสีเขียวใต้น้ำใส แผ่กว้างออกไปหลายสิบตารางเมตร จนยากจะวัดให้ชัดเจนได้ว่ามีพื้นที่เท่าใดแน่ แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่ากับ การได้เห็นหญ้าทะเลของจริงกับตาตัวเองสักครั้งในระยะใกล้ชิดแบบเผาขนขนาดนี้ คือสิ่งพิสูจน์ว่า เกาะหมากยังเป็นสวรรค์ของคนรักทะเลอย่างแท้จริง

หญ้าทะเลที่อ่าวผ่องขึ้นเบียดเสียดกันอย่างหนาแน่น สมบูรณ์มาก และแทบไม่มีร่องรอยความเสียหายเลย ดีใจจัง! โดยตามธรรมชาติแล้ว หญ้าทะเล หรือ Sea Grass คืออาหารของ เต่าทะเล (Sea Turtle) และ พะยูน (Dugong) รวมทั้งยังเป็นแหล่งอาศัย หลบภัย หากิน สืบพันธุ์ ของกุ้ง หอย ปู ปลา รวมถึงม้าน้ำตัวจิ๋วด้วย นอกจากนี้ หญ้าทะเลยังช่วยสังเคราะห์แสง เพิ่มออกซิเจนให้ท้องทะเล เป็นการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มากักเก็บไว้ในตัวและผืนดินข้างใต้ ได้อย่างน่าอัศจรรย์

หญ้าทะเลที่อ่าวผ่อง มีชื่อชนิดว่า หญ้าชะเงาใบฟันเลื่อย ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Cymodocea serrulata เป็นหญ้าทะเล 1 ใน 12 ชนิด ที่พบในเมืองไทยของเรา แหล่งหญ้าทะเลอันมีคุณค่านี้ล่ะ คือพืชที่ช่วยดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ในปริมาณมหาศาล มหาสมุทรจึงเป็นแหล่งกักเก็บคาร์บอนใหญ่ที่สุดอีกแห่ง อย่างที่เรามิอาจมองข้าม!

ไม่น่าเชื่อเลยว่า กลางกอหญ้าทะเล เราจะพบสังคมการอยู่ร่วมกัน ของหญ้าทะเล สาหร่ายทะเล ปะการังเขากวาง และโขดปะการังแข็ง อย่างกลมกลืน ราวกับมีใครไปแอบจัดสวนไว้ใต้ทะเล ยังไงยังงั้นเลย ฮาฮาฮา

ตรงบริเวณชายขอบของแหล่งหญ้าทะเลอ่าวผ่อง เราสามารถพบ หอยจอบ หรือหอยซองพลู (Comb Pen Shell) ฝังตัวอยู่ในพื้นทรายเป็นจำนวนมาก โดยมันจะฝังปลายด้านหนึ่งที่เป็นทรงแหลม ลึกลงไปในพื้นทราย ปล่อยไว้เพียงปากอีกด้านหนึ่งที่มนกว่าโผล่พ้นพื้นขึ้นมา ขอเตือนว่า เปลือกนี้ค่อนข้างคม ถ้าเดินลุยน้ำไปเหยียบเข้า ก็อาจเกิดแผลได้!

ตามปกติแล้ว หอยจอบจะกรองกินแพลงก์ตอนเป็นอาหาร ซึ่งแพลงก์ตอนบางชนิดมีพิษด้วย การเอาเนื้อหรือเอ็นหอยจอบมากิน จึงอาจท้องเสียได้ ขอแนะนำให้ตัดปัญหา ไม่กินมันเลยจะดีกว่านะครับ

จากจุดที่พบหญ้าทะเล ถ้าว่ายน้ำหันหัวออกทะเล ไปจนถึงระดับความลึกราวๆ 3 เมตร จะพบไฮไลท์อีกอย่างหนึ่งของอ่าวผ่อง นั่นคือ “ซากเรือจม” เป็นเรือประมงขนาดกลาง ชื่อ Thaitanic ซึ่งมาอับปางลงตรงนี้เมื่อหลายปีที่แล้ว ทว่าซากเรือที่พบไม่ได้มีลักษณะเป็นเรือเต็มลำชัดเจน เพราะถูกคลื่นลมถาโถมพัดไปมาจนพัง แตกออกเป็นชิ้นๆ กระจัดกระจาย นับเป็นจุดดำน้ำที่น่าตื่นเต้น ให้อารมณ์ของการผจญภัยเล็กๆ และเป็นจุดสิ้นสุดเส้นทางดำน้ำของเราในวันนี้ด้วย
ผลจากการดำน้ำตื้นที่อ่าวผ่องในวันนี้ ทำให้ทีมของเราช่วยกันสรุปวาดแผนที่ เส้นทางศึกษาธรรมชาติใต้น้ำ หรือ Underwater Trail แบบคร่าวๆ ได้ แม้จะไม่ละเอียดนัก (เพราะเราไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ทางทะเล) แต่เราก็ภูมิใจ ที่ได้ดำดิ่งลงไปพิสูจน์ให้เห็นสรรพชีวิตใต้ทะเลกับตาตัวเอง โดยเฉพาะหญ้าทะเลที่ดูได้อย่างใกล้ชิด

เราหวังว่า สมบัติทางธรรมชาติอันล้ำค่านี้จะคงอยู่คู่คนเกาะหมาก คนตราด และคนไทย ไปอีกนานแสนนานเลยนะจ๊ะ

ขอขอบคุณ : อพท. หรือ องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) และพี่น้องชาวเกาะหมากที่น่ารักทุกท่าน ที่ร่วมมือ ร่วแรงร่วมใจสร้างสรรค์กิจกรรมดีๆ นี้ขึ้น สอบถามโทร. 0-2357-3580-402
Special Thanks : บริษัท Nikon Sales (Thailand) Co., Ltd. สนับสนุนกล้องถ่ายภาพระดับมืออาชีพ D4 และกล้องถ่ายภาพใต้น้ำ AW130 เพื่อการเก็บภาพสวยๆ เหล่านี้มาฝากเพื่อนๆ ทุกคน สนใจสอบถาม โทร. 0-2633-5100

https://goo.gl/GeqdbB

#LowcarbonAtkohmak #CastawayAtkohmak #ติดเกาะโลว์คาร์บอน

ในขณะที่เรือสปีตโบ๊ทความเร็วสูงลำนั้น ค่อยๆ เร่งเครื่องฝ่าเกลียวคลื่น ตรงออกจากท่าเรือเทศบาลเมืองระนอง ออกสู่ปากน้ำมุ่งหน้าไปทางทะเลเปิดด้านทิศตะวันตก ผมก็พบว่าในที่สุด ก็ได้ตกอยู่ในวงล้อมของท้องทะเลสีคราม สายลม แสงแดด และความสดชื่นที่ธรรมชาติมอบให้ ณ วินาทีนั้น ผมอดจะอิจฉาตัวเองไม่ได้ เพราะความฝันหลายปีที่จะอยากไปเยือน “เกาะพยาม” จังหวัดระนอง บัดนี้เป็นจริงแล้วล่ะ เย้ๆ

ความพยายามที่จะได้ไปเที่ยวเกาะพยาม จึงมาถึงวันเป็นจริง! ขณะที่เรือเที่ยวบ่ายสองทะยานเหนือเกลียวคลื่นต่อไปไม่หยุดยั้ง ในใจก็คิดจินตนาการวาดฝันไปต่างๆ นาๆ ว่าเกาะพยามหน้าตาจริงๆ เขาจะเป็นยังไงหนอ? เพราะเคยเห็นแต่ภาพที่เพื่อนๆ ถ่ายมาเย้ย! เอาล่ะ วันนี้ได้มาเห็นกับตาตัวเองซะที

มาถึงท่าเรืออ่าวแม่หม้ายบนเกาะพยามก็บ่ายแก่แล้ว รีบเอาของเข้าที่พักแล้วออกมาเดินเล่นเก็บภาพแสงสุดท้ายที่ อ่าวใหญ่ ซึ่งเป็นอ่าวด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ชายหาดสวยทอดยาวหลายกิโลเมตร บัดนี้น้ำกำลังลง เผยให้เห็นการถอยร่นของเกลียวคลื่น คู่กับแสงสุดท้ายอันงดงามบนฝากฟ้า และการปรากกฏตัวของริ้วทรายอันสวยงาม บรรยากาศช่างคลาสสิก โรแมนติก น่าเกี่ยวก้อยพาคนรักมาเดินเล่นซะจริงๆ นะ

บางคนก็ปั่นจักรยานออกกำลังกายบนอ่าวใหญ่ ชมแสงสุดท้ายสุดอลังการ!

ความรักเบ่งบานบนอ่าวใหญ่ เกาะพยาม แหม บรรยากาศโรแมนติกอย่างนี้ อดใจไม่ไหวที่จะจับมือคนรักไว้ แล้วหันไปบอกรักกันสักพันครั้ง

ความสงบ และความงามของธรรมชาติบนอ่าวใหญ่ เกาะพยาม วันนี้ยังชวนหลงใหล เป็นอีกหนึ่งเกาะ Slow Life ที่ยังไม่ถูกความทันสมัย และสิ่งก่อสร้างมากมายเกินพอดีทำให้เสียความงามไป

นั่งเหม่อมองพระอาทิตย์ตกลงน้ำที่อ่าวใหญ่ พร้อมเครื่องดื่มเย็นๆ สักแก้ว เท่านี้ก็คือความสุขเล็กๆ ของชีวิตแล้วล่ะ

อีกหนึ่งจุดชมพระอาทิตย์ตกที่งามไม่แพ้อ่าวใหญ่ ก็คือ “อ่าวเขาควาย” ที่ทอดยาวโค้งเป็นรูปวงพระจันทร์ และมีบาร์น่ารักๆ อยู่ริมทะเล ให้นั่งชิลกันได้ไปจนดึกดื่นเมื่อน้ำทะเลลดระดับต่ำสุดในยามเย็น อ่าวใหญ่บนเกาะพยาม ก็เผยริ้วลายแห่งประติมากรรมธรรมชาติลอนทราย ซึ่งถูกสลักเสลาฝากไว้โดยเกลียวคลื่นน้อย เป็นศิลปะในธรรมชาติที่น่าประทับใจเหลือเกิน

Sunset พระอาทิตย์อัสดงลงที่อ่าวใหญ่ ยามนี้ใครๆ ก็ออกมาอยู่บนหาดทราย ซึมซับช่วงเวลาอันมีค่าของวัน อ่าวใหญ่จึงเป็นจุดพักผ่อนที่เพียบพร้อม เพราะมีรีสอร์ทเรียงรายอยู่หลายแห่ง ซึ่งมีข้อดีคือ ส่วนใหญ่ไม่ได้สร้างรุกล้ำแนวหาด ธรรมชาติจึงยังงดงามจริงๆ

รีสอร์ทที่อ่าวใหญ่ สร้างกลมกลืนกับธรรมชาติ หลบอยู่ใต้ทิวต้นสนทะเลขนาดใหญ่ และต้นมะพร้าวสูงลิ่ว ชวนกันไปนอนเล่นบนเก้าอี้ชายหาด ฟังเสียงคลื่นเสนาะโสต ช๊าตพลังให้ชีวิต

เกาะพยาม เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่มีเนื้อที่กว่า 35 ตารางกิโลเมตร (ถัดลงไปในทะเลทิศใต้คือ เกาะช้าง จ.ระนอง) บนเกาะพยามมีคนอาศัยอยู่ราวๆ 160 ครอบครัว ส่วนใหญ่ทำสวนปลูกมะม่วงหิมพานต์มาหลายชั่วอายุคนแล้ว ผมเลยตั้งชื่อเล่นให้เกาะพยามว่า “เกาะหิมพานต์แห่งอันดามัน” ฮาฮาฮา ฟังดูน่ารักดีเนอะ

ชาวบ้านบนเกาะยังทำอาชีพประมง และก็มีบางส่วนที่เริ่มหันมาทำรีสอร์ทรับนักท่องเที่ยว ซึ่งส่วนมากเป็นกลุ่มคนชอบธรรมชาติ รักความสงบ ไม่ต้องการแสงสีเสียงอึกทึก ป่าเขาและธรรมชาติบนเกาะพยามจึงยังค่อนข้างดิบอยู่ เดินๆ เล่นอาจได้เห็นนกแก๊ก (นกเงือกขนาดเล็กชนิดหนึ่ง) บินข้ามหัวไปแบบเฟี้ยวฟ้าว! กิจกรรมของเราผู้ไปเยือน จึงมีทั้งการพักผ่อน เล่นน้ำ ปั่นจักรยานเที่ยว เดินป่า และไปดำน้ำดูปะการังที่ยังอุดมอยู่

อ่าวเขาควาย คือหนึ่งในอ่าวที่มีชื่อเสียงที่สุดของเกาะพยาม เพราะนอกจากจะมีขนาดใหญ่ เป็นอ่าวรูปจันทร์เสี้ยวต่อเนื่องกันทอดโค้งยาวหลายกิโลเมตรแล้ว ริมอ่าวยังมีร้านอาหารหน้าตาแปลกๆ ให้ไปเยือนด้วย ชื่อ Hippy Bar เห็นรูปทรงการสร้างแล้วถึงกับอึ้ง!! เพราะเหมือนยกเรือโจรสลัดลำเบ้อเริ่มขึ้นมาตั้งไว้บนหาดจริงๆ เลยนะสิ!!

เรือโจรสลัดที่ Hippy Bar อ่าวเขาควาย ไม่รู้จะใช้คำอะไรบรรยายนอกจาก “เจ๋งจริง” เอาเศษไม้ต่างๆ มาปะติดปะต่อขึ้นมาราวกับงานศิลป์ชิ้นมหึมา ด้านบนเป็นร้านอาหาร เหมาะมานั่งดื่มนั่งชิลกันได้ไปจนดึกดื่น

ด้านใน Hippy Bar ตกแต่งกลมกลืนกับธรรมชาติ ให้ความรู้สึกดิบๆ เหมือนหมู่บ้านโจรสลัดเลย ฮาฮาฮา แต่ถ้าคิดดูให้ดี คนที่สร้างสถานที่แบบนี้ขึ้นมาได้ ต้องมีหัวศิลปะระดับเทพเลยนะเนี่ยะ ขอปรบมือให้ครับ

บริเวณอ่าวเขาควายบนเกาะพยาม มีหนึ่งภูมิประเทศสำคัญ หรือ Land Mark อันโดดเด่นเป็นสัญลักษณ์ ที่ใครๆ ก็ต้องรู้จัก นั่นคือ “หินทะลุ” นับเป็นแหล่งท่องเที่ยว Unseen ที่ต้องไปเห็นกับตาตัวเอง เพราะผมว่า Amazing จริงๆ!

ที่ตั้งของหินทะลุ บางช่วงเวลาน้ำลง จะสามารถเดินเข้าไปได้ แต่ยามน้ำขึ้นสูง จะกลายเป็นเกาะลอยน้ำ ต้องพายเรือเข้าไปครับ น่าสนุกดีใช่ป่ะล่ะ

ความเจ๋งของหินทะลุเกาะพยาม ที่เกาะอื่นๆ ในเมืองไทยเลียบแบบไม่ได้ คือตรงจุดนี้มีช่องทะลุอยู่มากกว่า 1 ช่องครับ นับรวมๆ กันแล้ว ไม่น้อยกว่า 8 ช่องทีเดียว เวลาเดินสำรวจจึงให้บรรยากาศแบบลึกลับ น่าค้นหาดี

นอกจากหินทะลุแล้ว ในบริเวณเดียวกันยังมีหินตา หรือเสาหินสโตนเฮนจ์แห่งเกาะพยาม ตั้งโดดเด่นอยู่ด้วย เสาหินต้นนี้สูงราวๆ 3-4 เมตร เลยทีเดียว

บรรยากาศยามน้ำทะเลลดระดับต่ำสุดที่หินทะลุ อ่าวเขาควาย มองเห็นโขดหินที่มีเพรียงทะเลและหอยนางรมเกาะอยู่ กระจัดกระจายเต็มไปหมด บรรยากาศเงียบสงบ เวิ้งว้าง ชวนให้ขนลุกดีเหมือนกัน

ช่องโพรงทะลุขนาดใหญ่ เกิดจากน้ำทะเลกัดเซาะอยู่นานเป็นพันๆ หมื่นๆ ปี

โขดหินทรงประหลาด ที่หาดหินทะลุ เกาะพยาม

อีกหนึ่งช่องทะลุอันแสนแปลกตา บนเกาะพยามช่องทะลุ 3 พี่น้อง เล็ก กลาง ใหญ่ กับสะพานหินโค้งธรรมชาติด้านบน นี่คือประติมากรรมธรรมชาติโดยแท้

มองลอดช่องหินทะลุและสะพานโค้งธรรมชาติออกไป เห็นเวิ้งทะเลและเรือประมงด้านหลังแล่นผ่านมาพอดี

สังเกตดูให้ดี นี่คือช่องหินทะลุ “รูปหัวใจคว่ำ” เหมาะจะพาหวานใจมาบอกรักกันที่นี่นะครับ

จากช่องหินนี้ มองออกไปเห็นหินตาตั้งเด่นเป็นสง่า โดยมีทะเลสีฟ้าใสแจ๋วรับอยู่เบื้องหลัง

บนหาดทรายที่หินทะลุ มีปูลมตัวจิ๋ววิ่งกันให้พล่าน ตัวนี้มาเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ที่ปากรูซึ่งมันขุดไว้ 

ทางชายหาดด้านทิศตะวันออกของเกาะพยาม บริเวณท่าเรืออ่าวแม่หม้าย ยามน้ำลงจะกลายเป็นหาดทรายสีทองทอดยาวสุดสายตา งามด้วยลอนคลื่นบนผืนทรายที่ธรรมชาติสลักเสลาไว้อย่างลงตัวทีเดียว

หาดทรายสวยแสนประทับใจ ใกล้ท่าเทียบเรืออ่าวแม่ม่าย และ Blue Sky Resort

Blue Sky Resort เป็นหนึ่งในรีสอร์ทที่มีชื่อเสียงที่สุด และได้รับการกล่าวขวัญกันว่าสวยที่สุดบนเกาะพยาม

แสงแดดอุ่น กับใบมะพร้าวล้อลม ที่ Blue Sky Resort เกาะพยาม

ป่าชายเลนที่ Blue Sky Resort ใกล้ท่าเรืออ่าวแม่หม้าย เป็นเสมือนกำแพงกำบังคลื่นลมทะเลได้เป็นอย่างดี

บนภูเขาสูงของเกาะพยาม มีจุดชมวิวสวยๆ อยู่หลายแห่ง อย่างด้านตะวันออก พอขึ้นไปบนภูเขาก็จะมองเห็นเกาะขามอยู่ไม่ไกลแล้ว บนภูเขาตรงนี้มีบาร์เล็กๆ อยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งทำให้ผมต้องตกกะใจ! เพราะนึกว่าพี่ Bob Marley นักร้องชื่อดังยังไม่ตาย! เห็นพี่เขานั่งร้องเพลงฝรั่ง ดีดกีต้าอยู่อย่างสบายอารมณ์

เสียงเพลงจากกีต้าโปร่ง Un Plug และวิวสวยๆ จากมุมสูงของเกาะพยาม ทำให้อารมณ์ศิลปินของผมชักจะขึ้น ฮาฮาฮา พี่เขาร้องแพลงแบบออกมาจาก Inner จริงๆ เลย ไพเราะมากๆ ครับ

เพื่อนของพี่ Bob Marley บนจุดชมวิวเกาะพยาม

Bob Marley Bar

ในส่วนของใจกลางเกาะพยาม ก็มีบ้านเรือน ที่พัก และร้านค้าเล็กๆ น่ารัก กระจายอยู่ทั่วไป ริมสองฟากถนนเส้นหลักของเกาะ โดยถนนนี้มีลักษณะเป็นทางปูนแคบๆ พอรถมอเตอร์ไซค์สองคันวิ่งสวนทางกันได้ บนเกาะนี้จึงไม่มีรถยนต์เลย มีแต่รถมอเตอร์ไซค์ จักรยาน และรถแทร็กเตอร์ เท่านั้น

ร้านค้าบนเกาะพยาม เล็กๆ น่ารัก สมกับบรรยากาศของเกาะที่ยังคงความเป็นธรรมชาติสูง

นั่งรถแทร็กเตอร์พ่วง ทัวร์บนถนนเส้นหลักของเกาะพยาม ผ่านป่าหิมพานต์ (สวนหิมพานต์) ของชาวบ้าน และป่ายางพารา ที่ดูเหมือนวันนี้จะเพิ่มจำนวนมากขึ้นทุกที! ทดแทนวิถีชีวิตแบบเก่า ตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป

นั่งรถแทร็กเตอร์พ่วง ทัวร์รอบเกาะพยาม

เรือไปเกาะพยาม สะดวกสุดมีออกจากท่าเรือเทศบาลปากน้ำระนอง มีทั้งเรือเร็วเรือช้าให้เลือกตามงบประมาณนะจ๊ะ

หวังว่าเพื่อนคนไหนที่ไม่เคยไปเยือนหมู่เกาะทะเลระนองเลย หรือบางคนที่ยังคิดไม่ออกว่าฤดูร้อนปีนี้จะไปพักผ่อนที่ไหนรับรองว่า “เกาะพยาม” จะเป็นตัวเลือกที่คุ้มค่าแน่นอนจ้าSpecial Thanks : การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูมิภาคภาคใต้ และการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานชุมพร ระนอง โทร. 0-7750-2775-6,  0-7750-1831 สนับสนุนการเดินทางเป็นอย่างดี

เกาะพยาม Guide

การเดินทาง : ลงเรือที่ท่าเทียบเรือเทศบาลปากน้ำระนอง หรือท่าเทียบเรือชาวเกาะ ถนนสะพานปลา (ทางเข้าท่าเทียบเรือติดกับสถานีตำรวจภูธร ตำบลปากน้ำ จังหวัดระนอง) มีเรือบริการทุกวัน วันละหลายเที่ยว เรือเร็วสปีตโบ๊ท ใช้เวลาเดินทางราวๆ 45 นาที ค่าโดยสารคนละ 350 บาท โทร. 08-1270-4801, 0-7783-4082 แต่ถ้าเป็นเรือโดยสารธรรมดา หรือเรือช้า ใช้เวลาราวๆ 2 ชั่วโมง ค่าโดยสารคนละ 150 บาท ส่วนการเดินทางบนเกาะ นิยมใช้รถมอเตอร์ไซค์เช่า, มอเตอร์ไซค์รับจ้าง หรือถ้ามาเป็นหมู่คณะใหญ่ มีบริการรถแทร็กเตอร์พ่วง

ฤดูกาลท่องเที่ยว : ช่วง High Season อยู่ระหว่างเดือนพฤศจิกายน-เมษายน

สอบถามเพิ่มเติม : อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะระนอง (ชื่อเดิม อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะพยาม) โทร. 0-7781-3840

พลับพลึงธาร หลายคนคงเคยได้ยินชื่อนี้มาบ้างแล้ว แต่อาจเป็นชื่อใหม่สำหรับใครหลายคน พลับพลึงธารได้รับฉายาว่าเป็น “ราชินีแห่งไม้น้ำในป่าปักษ์ใต้” เพราะเธอคือพรรณไม้สุดพิเศษ ตามธรรมชาติดั้งเดิมพบเพียงแห่งเดียวในโลกที่ คลองนาคา จังหวัดระนอง เท่านั้น

เธอจึงเป็นพรรณไม้อันแสนเปราะบาง ขึ้นอยู่ในลำธารน้ำใสกลางป่าดิบ ที่ปราศจากการรบกวนของมนุษย์ โดยลำธารที่เธอชอบขึ้นอยู่นั้น มักจะเป็นพื้นทรายปนกรวด น้ำไหลตลอด และคุณภาพน้ำใสสะอาดดีเยี่ยม

ทว่าในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ผลกระทบจากการรุกล้ำของมนุษย์ ทำให้พลับพลึงธารตามธรรมชาติลดลงอย่างน่าใจหาย จนเป็นที่หวั่นเกรงกันว่ามันจะสูญพันธุ์ไปจากเมืองไทย และจากโลก!

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานชุมพร ระนอง จึงจับมือร่วมกับภาครัฐและเอกชน ที่เห็นความสำคัญของพรรณไม้หายากของโลกอย่างพลับพลึงธาร ร่วมกันจัดงานสำคัญ “ปั่นท่องเที่ยวและ CSR ตามหา…พลับพลึงธาร” ขึ้นเมื่อวันที่ 27-28 กุมภาพันธ์ 2559 นำนักปั่นที่มีจิตสำนึกรักสิ่งแวดล้อม สู่เส้นทางสีเขียวชุมพร-ระนอง

งาน CSR สุดเจ๋งในครั้งนี้ มีพิธีปล่อยตัวจักรยานตามหาพลับพลึงธารกันที่ ด้านหน้าที่ว่าการอำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร โดยมี ท่านเลิศพรไชย ไชยฤทธิ์ รองผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร ให้เกียรติเป็นประธานกล่าวเปิดงาน ปล่อยตัวจักรยานกว่า 300 คันออกไปตามเส้นทาง สู่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา จังหวัดระนอง ซึ่งผู้เข้าร่วมกิจกรรมจะได้ไปนอนแค้มปิ้งกลางป่ากัน 1 คืน ก่อนจะได้ร่วมกันปลูกพลับพลึงธารกันในวันรุ่งขึ้น

พันธมิตรที่ร่วมกันจัดงานยิ่งใหญ่ขึ้นในครั้งนี้ ได้แก่ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานชุมพร ระนอง, เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา, อำเภอพะโต๊ะ, สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬา จังหวัดระนอง, ศูนย์การกีฬาแห่งประเทศไทย จังหวัดระนอง, สายการบินนกแอร์ (สถานีชุมพรและระนอง) และธนาคารกรุงเทพ จำกัด

เพื่อนนักปั่นน่องเหล็ก มาตั้งแถวรอปล่อยตัว บริเวณหน้าที่ว่าการอำเภอพะโต๊ะ

รอยยิ้มแห่งความสุขที่ได้ทำความดีร่วมกัน ปั่นจักรยานไปปลูกพลับพลึงธาร ที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา แต่ละคนมาในชุดจัดเต็มทั้งนั้นเลยนะ

พร้อมค่ะ งานดีๆ แบบนี้นานๆ จะเกิดขึ้นสักครั้ง จะพลาดได้ไงนะ

ได้เวลาปล่อยตัว จักรยาน CSR ตามหา…พลับพลึงธาร โดยท่านรองผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร

ท่านรองผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร ร่วมถ่ายภาพกับคณะเยาวชนนักปั่น รวมถึงท่านผู้อำนวยการ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานชุมพร ระนอง, ตัวแทนจากนกแอร์, ธนาคารกรุงเทพ และมิตรสหายใจดีจากจังหวัดระนอง ชุมพร ที่ช่วยกันสร้างสรรค์ให้งาน CSR อันมีคุณค่านี้เป็นจริง

ได้เวลาที่รอคอย ปั่นจักรยานไปตามหาพลับพลึงธาร ราชินีแห่งไม้น้ำ กันดีกว่านะพวกเรา

เส้นทางปั่นจักรยานจากจังหวัดชุมพร-ระนอง เป็นทางคดเคี้ยวขึ้นลงเขา ผ่านป่าดิบอันอุดมสมบูรณ์ สวยงาม อากาศบริสุทธิ์สดชื่น ไหล่ทางกว้าง ปริมาณรถน้อย จึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการปั่นจักรยานเพื่อสุขภาพ และตามหาพลับพลึงธารในครั้งนี้

จุดแรกที่นักปั่น CSR ตามหา…พลับพลึงธาร ได้หยุดพัก คือ บ้านดิน กลุ่มโฮมสเตย์เศรษฐกิจพอเพียงตำบลปากทรง อำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร (โทร. 08-7287-2745, 09-1854-0074)

หมู่บ้านดินแห่งนี้ไม่ธรรมดา เพราะเป็นรีสอร์ทเล็กๆ แนวเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งทำหน้าที่เป็นศูนย์เรียนรู้ครบวงจร จึงมีนักท่องเที่ยว (โดยเฉพาะชาวต่างชาติ) มาพักแบบ Long Stay เป็นจำนวนมากตลอดปี ที่นี่เขามีกิจกรรมเดินป่า, ล่องแพ, ศึกษาพรรณไม้, ปลูกผักกินเอง, กินอาหารพื้นบ้าน, เรียนรู้เรื่องสมุนไพร, เรียนรู้วิถีพอเพียง Sustainable Living และที่ขาดไม่ได้คือ มี Workshop สอนทำบ้านดินด้วย

ท่านผู้อำนวยการ ททท. สำนักงานชุมพร ระนอง พร้อมตัวแทนจากหน่วยงานพันธมิตร มอบของที่ระลึกให้แก่บ้านดิน ที่นักปั่น CSR ตามหา…พลับพลึงธาร เข้าเยี่ยมชม เรียนรู้กิจกรรมวิถีพอเพียง

เข้าเยี่ยมชมบ้านดิน และถือเป็นการพักเหนื่อยจากการปั่นจักรยานช่วงแรกด้วย

เจ้าของบ้านดิน รับเงินสมทบจากผู้เข้าร่วมกิจกรรม CSR ตามหา…พลับพลึงธาร

งานนี้สู้ตายค่ะ

ในวันที่ 2 ของกิจกรรม หลังจากเมื่อคืนวาน นักปั่นกว่า 300 ชีวิต ได้ร่วมกันค้างแรมที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคาแล้ว ก็ได้เวลาเดินป่าเข้าไปยังลำธารกลางป่า เพื่อปลูกพลับพลึงธาร กลับคืนสู่ถิ่นเดิมตามธรรมชาติ

แต่เดิมการปลูกพลับพลึงธารคือสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย! เพราะเธอเป็นพรรณไม้น้ำที่บอบบางมาก จนกระทั่งมีการคิดค้นเทคนิควิธีการปลูกพลับพลึงธารให้รอดได้สำเร็จ คือการนำหัวพลับพลึงธาร ซึ่งมีรูปทรงคล้ายหัวหอมนน้ำขนาดใหญ่ ไปเพาะเลี้ยงในตระกร้าหรือชะลอมสานใบเล็กๆ เมื่อโตได้ที่ ก็นำไปขุดหลุมตื้นๆ วางไว้ในลำธารน้ำใสกลางป่า

ปีนี้ถือเป็นกิจกรรมปลูกพลับพลึงธารอย่างเป็นทางการ ครั้งแรกของโลก! โดยมีการปลูกจำนวน 200 ตะกร้า ตะกร้าละ 3-4 หัว และจะมีการดูแลประเมินผลหลังจากวันปลูกอย่างใกล้ชิด

ร่วมแรงร่วมใจ ฟื้นฟูพลับพลึงธารกลับคืนสู่คลองนาคา ให้เธอยิ่งใหญ่เป็นราชนินีแห่งไม้น้ำในป่าดิบปักษ์ใต้เหมือนเดิมนะจ๊ะช่วยกันคนะลไม้คนละมือ มีรอยยิ้มเปื้อนหน้า เพราะวันนี้เราได้มาร่วมกันทำสิ่งดีๆ

เมื่อวางตะกร้าพลับพลึงธารลงในหลุมกลางลำธารแล้ว ก็ต้องโกยหินกรวดเข้ามาล้อมไว้ให้แน่น เพื่อไม่ให้น้ำซัดตะกร้าหลุดลอยเสียหาย
น้องๆ เยาวชนนักปั่นจักรยาน ไม่กลัวความลำบากแม้แต่น้อย เดินป่าเข้ามาปลูกพลับพลึงธารกันถึงที่เลย

หวังว่าอีกไม่นาน ราชินีแห่งไม้น้ำ “พลับพลึงธาร” จะกลับมาเบ่งบานทั่วคลองนาคาอีกครั้ง เพื่อต่อเติมระบบนิเวศน์ป่าให้สมบูรณ์ เพื่อเติมเต็มความมั่งคั่งของความหลากหลายทางชีวภาพเมืองไทย จนกลายเป็นสมบัติล้ำค่าของลูกหลานพวกเรา ไปอีกนานแสนนาน

Special Thanks : การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูมิภาคภาคใต้ และการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานชุมพร ระนอง โทร. 0-7750-2775-6,  0-7750-1831 สนับสนุนการเดินทางเป็นอย่างดี

ต่อจากความเดิม ในการท่องเที่ยวถิ่นอีสานกาฬสินธุ์ ชมสถานที่ Unseen และชุมชนน่ารักๆ ของชาวผู้ไทยกันไปแล้ว ในตอน 2 นี้ เราก็ยังขอพาแฟนๆ ตามรอย Go Travel Photo ไปเยือนกาฬสินธุ์เมืองน่ารักกันต่อเลยจ้า

1. สิมวัดอุดมประชาราษฎร์ บ้านนาจารย์ ตำบลนาจารย์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ เป็นวัดที่เริ่มสร้างเมื่อ พ.ศ. 2448 จนเสร็จสมบูรณ์เมื่อ พ.ศ. 2476 โดยผู้นำคือ ญาคูบุปผา เจ้าอาวาสในสมัยนั้น ร่วมกับญวนสองพี่น้อง คือ นายทองคำ จันทร์เจริญ และนายคำมี จันทร์เจริญ โดยสร้างขึ้นตามลักษณะของสิม (โบสถ์อีสาน) ในอดีต คือมีขนาดเล็ก ก่ออิฐถือปูน มุงหลังคากระเบื้องหรือไม้เกล็ด ความพิเศษอยู่ตรงภาพจิตรกรรมฝาผนัง ที่วาดอยู่บนผนังด้านนอกสิมทุกด้าน รวมถึงภายในด้วย เกี่ยวกับพุทธประวัติ เรื่องชาดก และวิถีชีวิตของคนอีสานในอดีต เช่น การละเล่นหัวล้านชนกัน, งานศพ, ภาพตลกขบขัน ฯลฯ โดยมีอักษรธรรมเขียนกำกับไว้ ช่างผู้วาดภาพเหล่านี้คือ อาจารย์ผาย ชาวอำเภอสหัสขันธ์

รอบสิมเต็มไปด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนังลายเส้นง่ายๆ ดูแล้วสนุก สะท้อนถึงความเชื่อ วิถีชีวิตแบบเก่า คาดว่าน่าจะใช้สีธรรมชาติมาระบายแต้ม สีสันจึงไม่ฉูดฉาด ทว่าติดทนนานมาก

บนผนังด้านนอกสิม มีการปั้นเป็นอาร์ค (Arch) คล้ายซุ้มโค้ง ที่มีภาพจิตรกรรมฝาผนังอยู่ภายใน งดงามมาก

ภายในสิม ประดิษฐานพระประทานโบราณ หลังพระประธานเป็นฮูปแต้ม (ภาพจิตรกรรมฝาผนัง) ภาพมังกรกลางผนัง ล้อมรอบด้วยภาพพระเวสสันดรชาดก เทวดา และอื่นๆ นับเป็นความงามอย่างเรียบง่าย ที่ให้ความรู้สึกขรึมขลังดีแท้การเดินทางไปชมสิมวัดอุดมประชาราษฎร์ : จากตัวเมืองกาฬสินธุ์ ใช้ทางหลวงหมายเลข 213 (กาฬสินธุ์-สมเด็จ) จนถึงบ้านนาจารย์ เมื่อผ่านโรงเรียนชุมชนนาจารย์วิทยาแล้ว มีแยกขวาพร้อมป้ายบอกทางไปวัด ซึ่งตั้งอยู่ในหมู่บ้าน รวมระยะทางจากตัวเมือง เพียง 15 กิโลเมตร เท่านั้น

2. วัดป่ารังสีปาลิวัน ตำบลบ้านโพน อำเภอคำม่วง เป็นเจดีย์ในวัดป่าอันสงบ ร่มรื่น เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกแด่ หลวงปู่เขียน ฐิตสีโล พระเกจิอาจารย์ชื่อดังของจังหวัดกาฬสินธุ์ ผู้มีวัตรปฏิบัติเคร่งครัด งดงาม ท่านเป็นสหายธรรมกับสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน) และพระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน) ตั้งแต่ครั้งสมัยที่ท่านทั้งสามยังมีอายุพรรษาไม่มากนัก

ปัจจุบันภายในเจดีย์วัดป่ารังสีปาลิวัน เป็นที่ประดิษฐานหุ่นขี้ผึ้งเหมือนจริง ของพระอริสงฆ์แห่งอีสานไว้หลายท่าน รวมถึงยังมีภาพจิตรกรรมฝาผนังปริศนาธรรม และพระบรมธาตุ อัฐิธาตุอันศักดิ์สิทธิ์มากมายให้กราบสักการะ

3. วิทยาลัยนาฏศิลป์กาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ เป็นอีกหนึ่งแหล่งท่องเที่ยวใหม่ที่คนทั่วไปยังไม่ค่อยทราบ เหมาะสำหรับการเข้าเยี่ยมชมเป็นหมู่คณะ ใครรักชอบนาฏศิลป์ไทยถิ่นอีสาน เข้ามาดูการเรียนการสอน เพื่อสืบสานวัฒนธรรมการร่ายรำ ดนตรี ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติ เร่ิมต้นด้วยการไปกราบสักการะพระพิฆเนตร เทพผู้ให้การปกปักรักษาและให้พรกับผู้ที่ทำงานด้านศิลปะ
วิทยาลัยนาฏศิลป์กาฬสินธุ์ เป็นวิทยาลัยนาฏศิลป์ 1 ใน 12 แห่งของไทย ก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2524 ในสังกัดกองศิลปศึกษา กรมศิลปากร เปิดรับนักเรียนที่มีความสนใจในศิลปการแสดงดั้งเดิมของอีสาน และของไทย เพื่อสืบสานให้คงอยู่เป็นเอกลักษณ์ของชาติ ไม่ว่าจะเป็นละคร, โขน, การแสดงพื้นบ้าน, ปี่พาทย์ (ระนาด ฆ้องวง ปี่), เครื่องสาย (ซออู้ ซอด้วง จระเข้), คีตศิลป์ (ขับร้องเพลงไทย), ดนตรีสากล (เครื่องดนตรีสากลทุกชนิด) และที่ขาดไม่ได้แน่นอน คือ ดนตรีพื้นบ้าน (เครื่องดนตรีอีสานทุกประเภท โดยเฉพาะโปงลาง สัญลักษณ์สำคัญของกาฬสินธุ์)

อนุสาวรีย์ของท่าน ผอ. สำเริง จิตรจง อดีตผู้อำนวยการวิทยาลัยนาฏศิลป์กาฬสินธุ์ ผู้มีคุณูปการเอนกอนันต์ต่อสถาบันแห่งนี้ แม้ว่าท่านจะได้อำลาโลกไปแล้ว ทว่าคุณงามความดีของท่านยังคงอยู่ ทุกปีจะมีการจัดงานรำลึกแด่ท่านด้วย

น้องๆ นักเรียนนาฏศิลป์ ตั้งใจฝึกซ้อมกันอย่างขยันขันแข็ง นับเป็นภาพอันน่าชื่นใจ ว่ายังมีเยาวชนอีกกลุ่มหนึ่งให้ความสำคัญต่อศิลปของชาติ เข้ามาเรียน เข้ามาฝึกฝนเต็มเวลา ไม่ปล่อยให้กระแสโลกาภิวัฒน์ของโลก พาพวกเขาไหลบ่าไปกับอารยธรรมตะวันตกจนหมด ขอปรบมือให้ดังๆ เลยครับ

โปงลาง เครื่องดนตรีสัญลักษณ์ของจังหวัดกาฬสินธุ์ แน่นอนว่าต้องมีการเรียนการสอนที่นี่ด้วย

ฝึกรำบ่อยๆ และดัดมือ จนมืออ่อนโค้งงอน สะท้อนความอ่อนช้อยของนาฏศิลป์ถิ่นไทยจ้า

สนใจเข้าชมวิทยาลัยนาฏศิลป์กาฬสินธุ์ : ติดต่อล่วงหน้า โทร. 0-4381-1317, 08-5455-1501

4. แหล่งขุดค้นไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าว พิพิธภัณฑ์สิรินธร อำเภอสหัสขันธ์ อยู่บริเวณเชิงเขาภูกุ้มข้าว วัดสักกะวัน เป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องไดโนเสาร์สัตว์โลกล้านปี ที่ไม่ได้มีชื่อเสียงเฉพาะในเมืองไทย หรือในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เท่านั้น ทว่ายังมีชื่อเสียงในระดับโลก เพราะค้นพบโครงกระดูกไดโนเสาร์มากถึง 700 ชิ้นเป็นอย่างน้อย เป็นซากไดโนเสาร์ 7 ตัว อายุกว่า 130 ล้านปี ในยุคครีเตเชียสตอนต้น

อีกอย่างที่ทำให้ภูกุ้มข้าวโด่งดังมาก เพราะมีการค้นพบไดโนเสาร์พันธุ์ใหม่ของโลกเกือบ 10 ชนิด โดยเฉพาะไดโนเสาร์กินพืชตัวใหญ่ ภูเวียงโกซอรัส สิรินธรเน่ ทำให้ทั่วโลกตื่นเต้น โดยซากโครงกระดูกจริงของมัน ยังไปชมได้ที่หลุมขุดค้น สภาพคล้ายมันนอนคว่ำม้วนหางเป็นวง

จำลองไดโนเสาร์ ภูเวียงโกซอรัส สิรินธรเน่ ตั้งชื่อให้เป็นเกียรติตามพระนามของ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี

พิพิธภัณฑ์สิรินธร มิได้เป็นแหล่งเรียนรู้เฉพาะเรื่องไดโนเสาร์เท่านั้น ทว่ายังมีการจัดพิพิธภัณฑ์เป็น 8 โซน อย่างดี เล่าเรื่องราวของกำเนิดโลก, ธรณีวิทยา, ไดโนเสาร์, การสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์, สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, สัตว์ทะเลโบราณ และอื่นๆ อีกมากมาย ไปเที่ยวกันได้ตลอดปี ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จ้า

ขอแนะนำว่า พิพิธภัณฑ์สิรินธรมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ถ้าจะเดินชมแบบไม่รีบ ศึกษาหาความรู้ไปด้วย ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2-3 ชั่วโมง อย่างในภาพนี้ คือห้องแรกๆ ที่จัดแสดงยุคทางธรณีวิทยาของโลก และตัวอย่างหินต่างๆ

หนึ่งในไฮไลท์ของการมาเที่ยวที่พิพิธภัณฑ์สิรินธร คือการเดินเข้าสู่ห้องโถงกลาง ซึ่งจำลองโครงกระดูกทั้งตัว ของไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่ คล้ายฉากในหนังฮอลีวูดเรื่อง Jurassic Park น่าตื่นตาตื่นใจสุดๆ! แต่ไม่ได้น่าตื่นเต้นอย่างเดียว เขายังมีป้ายให้อ่านเพิ่มความรู้ใส่สมองอย่างละเอียดด้วยนะ

ซากฟอสซิลใหม่ล่าสุด ซึ่งพิพิธภัณฑ์สิรินธรได้นำมาจัดแสดงเพิ่มเติมจากพวกไดโนเสาร์ตัวใหญ่ก็คือ ซากฟอสซิลปลาโบราณจาก ภูน้ำจั้น บ้านดงเหนือ ตำบลเหล่าใหญ่ อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ มีการขุดพบซากฟอสซิลปลากินพืชที่สูญพันธุ์ไปพร้อมๆ กับยุคไดโนเสาร์เมื่อกว่า 65 ล้านปีก่อน สังเกตลักษณะเกล็ดปลาโบราณ จะเป็นสี่เหลี่ยม ไม่เป็นเกล็ดกลมมนเหมือนปลาปัจจุบัน ซากฟอสซิลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า อีสานคือผืนดินโบราณ ที่เคยมีสัตว์ดึกดำบรรพ์อยู่เต็มไปหมด!

ณ หลุมขุดค้นจริง เราจะได้ชมซากไดโนเสาร์ ภูเวียงโกซอรัส สิรินธรเน่ ในจุดที่มันนอนตายอยู่จริงๆ น่าตื่นเต้นดี สนใจสอบถามเพิ่มเติม โทร. 0-4387-1014, 0-4387-1394, 0-4387-1613

5. สวนไดโนเสาร์ อบจ. กาฬสินธุ์ ห่างจากพิพิธภัณฑ์สิรินธรเพียง 3 กิโลเมตร ริมทางหลวงหมายเลข 227 เป็นสวนสาธารณะที่ไม่เหมือนใคร เพราะนอกจากจะมีสนามหญ้า และไม้ดอกไม้ใบร่มรื่นให้ไปนั่งปิกนิกกันได้แล้ว ยังมีไดโนเสาร์จำลองขนาดยักษ์หลายสิบชนิด ยืนจังก้าคล้ายกับว่ามีชีวิต! ให้เราตื่นเต้นเล่นๆ ฮาฮาฮา ถ่ายภาพมาได้บรรยากาศเหมือนย้อนอดีตไปเมื่อ 65 ล้านปีก่อนเลยล่ะ!

6. ปาท่องโก๋ไดโสเสาร์ ตลาดโรงสี อำเภอเมืองกาฬสินธุ์  ใครที่ชอบตื่นเข้า ไปเที่ยวกาฬสินธุ์รับรองมีรางวัลให้ชีวิต เพราะหลังจากได้ไปชมไดโนเสาร์จำลองตัวเบ้อเริ่มกันมาแล้วที่พิพิธภัณฑ์สิรินธร อำเภอสหัสขันธ์ เช้าวันต่อมาเรายังได้ชิม “ปาท่องโก๋ไดโนเสาร์” ตัวจิ๋วน่ารัก เหมือนลูกไดโนเสาร์สีทองลองฟ่องอยู่ในน้ำมันร้อนฉ่า! สั่งมาหลายๆ ตัวกินกับน้ำเต้าหู้ร้อนๆ แค่ตัวละ 5 บาทเท่านั้น เป็นอาหารเช้าของคนหัวใส สร้างกิมมิคให้เข้าคู่กับเมืองแห่งไดโนเสาร์ กาฬสินธุ์ได้อย่างเยี่ยมยอด

7. หมูทุบบ้านนาจารย์ ตำบลนาจารย์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ เป็นของกินเล่นกินจริง ที่กำลังโด่งดังทำเงินทำทองให้คนบ้านนาจารย์อย่างเป็นล่ำเป็นสัน เพราะเนื้อหมูทุบของที่นี่รสชาติเป็นเลิศ เนื้อหนานุ่ม เคี้ยวมัน เคี้ยวเพลิน จะกินเล่น กินจริง หรือกินกับข้าวสวยร้อนๆ กินเป็นกับแกล้มได้ทั้งนั้น เหมาะจะซื้อเป็นของฝากกัน เพราะเก็บไว้ได้นาน สนใจติดต่อ คุณอัจฉรา เดชพรรณา ประธานกลุ่มแปรรูปเนื้อสัตว์บ้านนาจารย์ โทร. 08-7215-8459

นอกจากหมูทุบแสนอร่อยแล้ว บ้านนาจารย์ยังมีสุดยอดแจ่วบอง (และแจ่วบองแมงดา) ให้ลองชิมด้วย เห็นคนที่ชอบๆ เขาไม่ได้ซื้อกันกระปุกเดียว แต่ซื้อกันทีละครึ่งโหล! กลิ่นหอมหวนชวนรับประทานเป็นที่สุด!

8. ไส้กรอกปลากาฬสินธุ์ (ห้างหุ้นส่วนจำกัด กาฬสินธุ์ผลิตภัณฑ์อาหาร) ถนนผ้าขาว ตำบลกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ โทร. 0-4381-5255, 08-7863-3344, 08-1261-6091

ทุกวันนี้ อาหารฝรั่งอย่างไส้กรอกกำลังได้รับความนิยมมาก แต่หลายคนกังวลว่าถ้ากินไส้กรอกหมูบ่อยๆ จะอ้วน เพราะมีไขมันเยอะ ความกังวลนี้คงจะหมดไปล่ะ ถ้าเราได้ลองชิม “ไส้กรอกปลากาฬสินธุ์” เป็นไส้กรอกปลาสุขภาพที่มีชื่อเสียง ได้รับการตรวจประเมินคุณภาพจากหลายสถาบันเรียบร้อยแล้ว จึงส่งขายทั้งในเมืองไทย และส่งออกต่างประเทศแข่งกับไส้กรอกหมูเยอรมันต้นตำรับได้สบาย ฮาฮาฮา

ไส้กรอกปลากาฬสินธุ์ เป็นไส้กรอกสไตล์เยอรมัน แฟรงเฟอเธอร์ แต่นำปลาน้ำจืดของบ้านเรามาดัดแปลง แทนหมู วัว และไก่ โดยใช้ไขมันปลาและไขมันพืชแทน ในอัตราส่วนไม่เกิน 15 เปอร์เซนต์ ไม่ผสมแป้ง ไม่ใส่สารกันเสีย และใช้ไส้สังเคราะห์จากคอลลาเจนในการบรรจุ ทำให้คนห่วงใยเรื่องอาหารสุขภาพมั่นใจได้เลยจ้าSpecial Thanks : ขอขอบคุณ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูมิภาคภาคอีสาน และการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานขอนแก่น ร้อยเอ็ด กาฬสินธุ์ มหาสารคาม สนับสนุนการเดินทางเป็นอย่างดี สอบถามเพิ่มเติม โทร. 0-4322-7714-5

“หลงรักอีสาน” นี่คือความรู้สึกของฉันเมื่อได้ไปเยือนแผ่นดินอันมีเสน่ห์นี้ เพราะอีสานเป็นดินแดนแห่งรอยยิ้ม ความโอบอ้อมอารี และวัฒนธรรมอันรุ่มรวย หยั่งรากลึกสืบต่อกันมาหลายชั่วอายุคน แม้วันนี้โลกจะเปลี่ยนไป วัฒนธรรมเก่าแก่หลายอย่างเริ่มเลือนหาย ทว่าคนอีสานก็ยังรักบ้านเกิด พากันสืบสานภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ

เช่นเดียวกับเมื่อสายลมหนาวมาเยือนต่อกับต้นฤดูร้อน ผืนนาอีสานถึงกาลเก็บเกี่ยวเสร็จเรียบร้อย ลอมฟางถูกกองทับสูงส่งกลิ่นหอม วัวควายได้เวลาพักจากการหว่านไถ ทว่าชาวบ้านต้อน ตำบลเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์ กลับยังไม่ได้พักผ่อน ต่างมารวมตัวกันที่วัดเศวตวันวนาราม ร่วมแรงร่วมใจกันจัดงาน “บุญบายศรีสู่ขวัญข้าวคูนลาน” เพื่อรำลึกบุญคุณพระแม่โพสพผู้ให้ชีวิต อีกทั้งยังเป็นโอกาสที่พวกเขาร่วมแรงร่วมมือกันจัดสร้าง “ปราสาทรวงข้าว” ขึ้นเป็นตัวแทนแห่งศรัทธา ปรากฏเป็นสิ่งมหัศจรรย์แห่งขวัญข้าว เพียงแห่งเดียวบนผืนดินสยาม!

ปราสาทรวงข้าว คืองานศิลป์แห่งวิถีศรัทธาสามัคคีของชาวบ้านกาฬสินธุ์ ในการประกอบพิธีบุญบายศรีสู่ขวัญข้าวคูนลาน หรือบุญคูนลานตามวิถีฮีตสิบสองของชาวอีสาน ซึ่งจะประกอบพิธีหลังฤดูเก็บเกี่ยว เพื่อระลึกถึงคุณพระแม่โพสพ อีกทั้งยังเป็นการแสดงออกถึงความกตัญญูต่อแผ่นดินที่ให้ผลผลิตเพื่อการยังชีพ ให้เกิดสิริมงคลแก่ชีวิต และการเพาะปลูก ตลอดจนเพื่อทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้คงอยู่สืบไป

ด้วยรวงข้าวน้อยที่งอกงามขึ้นจากผืนดินอีสานกาฬสินธุ์ คือตัวแทนแห่งความอุดมของธรรมชาติ ที่หล่อเลี้ยงชีวิตผู้คน บัดนี้ได้รับการนำมาเนรมิตเป็นงานศิลป์ประจำท้องถิ่นในเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี เพื่อสร้างเป็น ปราสาทรวงข้าว

ชาวบ้านและพระสงฆ์จะช่วยกันนำรวงข้าวมามัดเป็นกำๆ แล้วนำไปผูกติดกับโครงไม้ไผ่ที่ขึ้นรูปไว้เป็นปราสาทรวงข้าว

ปราสาทรวงข้าว ในประเพณีบุญบายศรีสู่ขวัญข้าวคูนลาน มีจุดเริ่มต้นสร้างครั้งแรกเมื่อ ปี พ.ศ. 2537 โดยในขณะนั้น เมื่อถึงช่วงเวลาประกอบพิธีบุญคูนลาน แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังนวดข้าวไม่เสร็จ จึงนำมัดข้าวที่ยังไม่ได้แยกเมล็ดข้าวออกจากฟางมาถวายวัด จนเกิดแนวคิดการนำมามัดรวมสร้างเป็นปราสาทรวงข้าวขึ้น จนมีการพัฒนารูปแบบให้งดงาม น่าศรัทธา ดังเช่นปัจจุบัน โดยระยะเวลาในการสร้างปราสาทรวงข้าวแต่ละครั้ง ใช้เวลาถึง 2 เดือนทีเดียว

สวยสง่า เปี่ยมด้วยพลังแห่งศรัทธาในทุกอณู สะท้อนถึงความผูกพันของผู้คน ธรรมชาติ และพระพุทธศาสนา

ชาวบ้านในละแวกวัดเศวตวันวนาราม นำกับข้าวมาเตรียมตักบาตรในยามเช้าตรู่

ตามปกติแล้ว งานบุญบายศรีสู่ขวัญข้าวคูนลาน จะจัดกันไม่ต่ำกว่า 4 วัน โดยวันแรก ชาวบ้านจะนำข้าวเปลือกมากองรวมกันที่วัดในปราสาทรวงข้าว แล้วรับบริจาคจตุปัจจัยตลอดวัน มีพิธีทำบุญตักบาตร 108 และบูชาข้าวเปลือกมงคลคูนลาน พร้อมด้วยขบวนแห่พานบายศรี แห่ปราสาทรวงข้าวจำลอง และแห่เครื่องบูชาพระแม่โพสพ ปิดท้ายด้วยการแสดงบวงสรวงบูชาพระแม่โพสพสมโภชกันอย่างสนุกสนานชื่นบาน

ในวันถัดไป ก็จะมีการทำบุญตักบาตร, บายศรีสู่ขวัญข้าวคูนลาน รวมถึงการแข่งเรือยาวชิงถ้วยพระราชทานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ณ บริเวณหนองสาหร่าย ซึ่งอยู่ติดกับวัดเศวตวันวนาราม นั่นเอง

หนุ่มสาวหน้าใสในชุดพื้นเมืองโบราณกาฬสินธุ์ มาร่วมทำบุญตักบาตรกันอย่างชื่นบาน

ร่วมทำบุญตักบาตรสืบสานพลังแห่งศรัทธา ณ วัดเศวตวันวนาราม ในงานบุญคูนลาน 

ตักบาตรเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาฟังเทศน์ฟังธรรม รับศีลรับพร ให้ชีวิตมีแต่มงคลตลอดไปนะจ๊ะ

จากนั้นก็ถวายภัตตาหารแด่พระสงฆ์ หน้าตาอาหารพื้นบ้านแท้ๆ เห็นแล้วน่าทานไปซะทุกสิ่งอย่าง อุดมด้วยพืชผักพื้นบ้านที่ส่วนใหญ่ปลอดสารพิษทั้งนั้นเลยล่ะ

สาวงามหนุ่มหล่อ ก็ต้องมาถ่ายภาพคู่กับปราสาทรวงข้าวไว้เป็นที่ระลึก

การได้มาร่วมงานบุญคูนลาน และเห็นปราสาทรวงข้าวอันงดงามตั้งอยู่ตรงหน้า ทำให้เราสำนึกในทันทีว่า แท้จริงแล้วข้าวมิใช่เป็นเพียงแค่อาหาร หรือเป็นข้าวในกระสอบที่ใช้เงินทองแลกเปลี่ยนซื้อขายกันเท่านั้น! ข้าวคือแม่ คือผลผลิตแห่งพระแม่ธรณีที่คอยหล่อเลี้ยงชีวิตผองเราชาวไทยมาหลายชั่วอายุคน และปราสาทรวงข้าว ก็คือตัวแทนแห่งความนอบน้อม ความขอบคุณ ต่อพระคุณของเมล็ดข้าว แม้เพียงเมล็ดเดียวก็สูงค่ายิ่งแล้ว

คำว่า “หลงรักอีสาน” คือคำที่จะตรึงอยู่ในใจฉันไปอีกนาน เพราะวันนี้ ฉันมีความสุขเหลือเกินที่ได้มาเยือน ปราสาทรวงข้าว แห่งกาฬสินธุ์ ถิ่นคนงามน้ำใจดี บ้ายบาย.Special Thanks : ขอขอบคุณ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูมิภาคภาคอีสาน และการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานขอนแก่น ร้อยเอ็ด กาฬสินธุ์ มหาสารคาม สนับสนุนการเดินทางเป็นอย่างดี สอบถามเพิ่มเติม โทร. 0-4322-7714-5