เที่ยวไป กินไป Style บุรีรัมย์ (ตอน 5)

เผลแป๊บเดียว! นี่ก็วันที่ 6 เป็นวันสุดท้ายของการมาเที่ยวบุรีรัมย์แล้ว! เหมือนที่มีคนเคยบอกไว้เลย ว่าเวลาแห่งความสุขมันช่างรวดเร็ว เร็วจนเราลืมไปเลยว่า วันนี้จะต้องลาจากเพื่อนๆ แล้ว!

เช้านี้เป็นเช้าที่ Happy อีกวันของชีวิต เพราะเราเล็งไว้ตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้ว ว่าเช้านี้จะต้องมาชิมขาหมูที่อร่อยมากๆ อีกร้านของอำเภอนางรองให้ได้ เพียงแค่ข้ามถนนจากหน้าร้านลักษณาขาหมู ไปยัง ร้านจิ้งนำ รีบสั่งขาหมูมาหม่ำให้เต็มอิ่ม เช้านี้ร้านไม่แน่น เลยนั่งกินกันสบายๆ ในบรรยากาศร้านแบบย้อนยุคครับ

โดยส่วนตัว ผมว่าขาหมูร้านจิ้งนำเป็นขาหมูตุ๋นยาจีนกินกับหมั่นโถว ที่อร่อยไม่แพ้ร้านไหนๆ เนื้อขาหมูที่เหนียวนุ่ม สู้ปาก น้ำราดข้นกำลังดี กินกับผักดอง พริก กระเทียมสด และน้ำจิ้ม ถือว่าสุดยอดแล้ว นอกจากนี้เขายังมีกับเมนูอาหารอื่นให้ชิมอีกเพียบ…

ผัดโป้ยเซียนแสนอร่อย

ต้มยำปลากะพงน้ำข้น ชวนน้ำลายสอ!

พอกินของคาวเสร็จ ก็ล้างปากด้วยของหวาน ลอดช่องน้ำกะทิ อิจฉาตัวเองจริงๆ ชีวิตดี้ดีเนอะ!

อิ่มแล้วก็มีแรงเที่ยวต่อทันที ทีมเราก็เป็นแบบนี้ล่ะ ฮาฮาฮา คือถ้าไม่กิน เที่ยว ถ่ายรูป เมาท์กัน ก็หลับ!

เช้านี้เป็นคิวของการสัมผัสเรียนรู้วิถีชุมชนทอผ้าไหมอันมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของบุรีรัมย์ “บ้านหนองตาไก้” อำเภอนางรอง จากจุดที่ร้านขาหมูจิ้งนำและร้านลักษณาตั้งอยู่ ขับรถไปไม่ไกลก็ถึงบ้านหนองตาไก้แล้วจ้า

พอดีช่วงนี้เป็นหน้าฝน ชาวบ้านส่วนใหญ่เลยไม่ได้มีกิจกรรมการปลูกหม่อน เลี้ยงไหม ทอผ้า กันเยอะเหมือนในฤดูอื่นๆ เพราะส่วนใหญ่ออกไปทำนาทำไร่กันหมด แต่ก็โชคดีที่ผมเคยไปเที่ยวบ้านหนองตาไก้มาแล้วเมื่อปีก่อน เลยขอนำภาพสวยๆ มา Share ให้เพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคนได้ชมกันนะครับ ว่าหมู่บ้านนี้เขาเจ๋งแค่ไหน…

คำว่า ตาไก้ จริงๆ แล้วเป็นชื่อของไม้ยืนต้นชนิดหนึ่งครับ ซึ่งเมื่อสมัยก่อนเคยมีอยู่เยอะมากในแถบนี้ (แต่ปัจจุบันแทบไม่มี) หมู่บ้านนี้จึงตั้งชื่อขึ้นตามชื่อของต้นไม้นั่นเองคร้าบบบ เวลามีคณะนักท่องเที่ยวเข้าเยี่ยมชม ควรติดต่อไปล่วงหน้าให้ชาวบ้านเตรียมตัว เขาก็จะมีพิธีจัดต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ ใส่ชุดผ้าไหมกันมาแบบจัดหนักเลยล่ะ

เวลาที่คณะนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมหมู่บ้าน เขาจะมีการฟ้อนรำให้ชมด้วย ม่วนหลายเด้อ!

ความงามของชุดผ้าไหมสีสดใส ที่ชาวบ้านหนองตาไก้ทอเอง ใส่เอง อย่างน่าชื่นชมครับ

ชุดผ้าไหมบ้านหนองตาไก้ ได้รับอิทธิพลมาจากผ้าเขมร เนื่องจากบรรพบุรุษของชาวบ้านที่นี่คือคนเขมรนั่นเองจ้า

หน้าหมู่บ้าน เขามีร้านจัดแสดงผลิตภัณฑ์งานฝีมือ และจำหน่ายผ้าไหมให้นักช้อปทั้งหลายด้วย แม้ราคาจะสูง แต่อย่าต่อรองเลยนะจ๊ะ เพราะถ้าได้เข้าไปชมขั้นตอนการทอผ้าไหมอย่างละเอียดแล้ว จะรู้ว่ามันต้องทุ่มเทมาก

เสื่อกกทอมือจากฝีมือคนบ้านหนองตาไก้จ้า

วิธีการเที่ยวชมหมู่บ้านหนองตาไก้ก็แสนน่ารัก จัดให้นักท่องเที่ยวนั่งรถอีแต๋นแบบ Slow Travel จริงๆ

เส้นไหมที่ยังไม่ได้ฟอกย้อม สีแท้ๆ จะเป็นสีเหลืองทองอย่างนี้ล่ะ มหัศจรรย์จริงๆ เลยใช่ไหม?

ชาวบ้านหนองตาไก้เขาปลูกต้นหม่อน เอาใบไว้เลี้ยงตัวไหมเองด้วย เรียกว่ามีครบทุกขั้นตอนการผลิตเลย เจ๋งอ่ะ!

ไหมที่ผ่านการปั่นเป็นเส้นเรียบร้อยแล้ว ก็จะนำมาย้อมร้อน จุ่มขึ้นจุ่มลงให้สีติดดี เพราะยิ่งย้อมหลายครั้ง และสีย้อมถูกอากาศ ก็จะเกิดกระบวนการออกซีไดซ์ สีติดทนนาน สีเข้มขึ้น และแวววาวสวยงาม

นี่คือความอลังการของงานหัตถศิลป์ถิ่นแพรไหมบ้านหนองตาไก้ ที่ทุกวันนี้ยังคงสืบสานภูมิปัญญาบรรพบุรุษไว้อย่างเหนียวแน่น จนกลายเป็นแหล่งเรียนรู้การผลิตผ้าไหมคุณภาพเยี่ยม มีคนมาชม ซื้อผ้า และดูงานกันหัวกระไดไม่แห้ง

ทำงานอยู่กับบบ้านมีความสุข ชุมชนก็เข้มแข็ง และเจริญขึ้นทุกวันๆ

สาวไหมจากรังไหมให้เป็นเส้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้ทักษะประสบการณ์ และใจเย็นมากพอตัวเลยล่ะ

ผีเสื้อไหมตัวน้อย ตัวสีขาวนวลอ้วนป้อม แต่บินไม่ได้ เป็น 1 ใน 4 ระยะ ของวัฏจักรวงจรชีวิตตัวไหม คือ ไข่, ตัวหนอน, ดักแก้ และผีเสื้อไหม โดยพวกมันจะกินอาหารเพียงระยะเดียวตลอดชีวิตคือในขณะเป็นตัวหนอน เพื่อเก็บสะสมพลังงานไว้เข้าดักแด้ครับ และเส้นใยที่อยู่รอบดักแด้ ก็คือเส้นไหมที่นำมาทอเป็นผืนผ้านั่นเอง ว้าว Amazing!

หนอนไหม กำลังหม่ำใบหม่อนอย่างเอร็ดอร่อย

เส้นไหมแท้ๆ ที่ยังไม่ผ่านการฟอกย้อมใดๆ มีสีเหลืองทองอร่าม แต่ค่อนข้างแข็ง

น้องพัชชี่ของเราดูจะ Happy มากกับเส้นไหมสีเหลืองทอง สีสวยสดใส อย่างนี้ต้องมาเรียนวิธีการทอผ้าไหมที่นี่เลย

พูดยังไม่ทันขาดคำ น้องพัชชี่ก็เข้าไปตีซี้กับคุณยาย เรียนรู้วิธีการตีเกลียวเส้นไหม

ในที่สุด น้องพัชชี่ก็กลายเป็นคนบ้านหนองตาไก้โดยสมบูรณ์! เมื่อได้ขึ้นไปนั่งบนกี่ทอผ้า ทดลองทอผ้าไหมด้วยมือตัวเองจริงๆ น่าชื่นชมสำหรับคนรุ่นใหม่ ที่ยังมีใจรักงานหัตถกรรมพื้นบ้านของไทยเช่นนี้ครับ ซึ้ง น้ำตาจิไหล!

นอกจากการย้อมไหมทั้งเส้นแล้ว ยังมีการย้อมแบบมัดลาย เพื่อเตรียมไปทำไหมมัดหมี่ด้วย คนบ้านนี้เก่งจริงๆ

งามอย่างทรงคุณค่า ผ้าไหมบ้านหนองตาไก้ อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์

จากบ้านหนองตาไก้ เราใช้เวลาอีกกว่า 3 ชั่วโมง ขับรถจากบุรีรัมย์กลับไปขอนแก่น เพื่อขึ้นเครื่องบินของ Nok Air กลับบ้านในเที่ยวสองทุ่ม… ตลอดทางกลับ ผมแอบเศร้าอยู่นิดๆ คนเดียว เพราะใกล้จะถึงเวลาที่ต้องโบกมือลาเพื่อนๆ แล้ว

ใครจะไปนึกนะ ว่าเวลาแค่ 6 วัน จะทำให้เราได้สัมผัสเรื่องราวสนุกๆ มากมายขนาดนี้ ใครจะไปเชื่อว่าบุรีรัมย์ที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันในภาพลักษณ์ของเมืองกีฬาระดับโลก มีสนามแข่งฟุตบอลสุดเจ๋ง สนามแข่งรถสุดมัน แท้จริงแล้วจะยังมีเรื่องราวในแง่มุมอื่นให้สัมผัสอีกมากมายจนเราจดจำได้ไม่ไหว แม้แต่เมมโมรี่กล้องตอนนี้ยังเต็มแล้วเต็มอีก!!! แล้วเมมโมรี่ในสมองเราจะเก็บหมดได้ไง…

แต่เชื่อเถอะเพื่อนๆ ว่าเมมโมรี่ในใจที่ผมเก็บไว้… มันยังมีที่เหลือ ให้กับมิตรภาพ รอยยิ้ม และทริปต่อไปอีกแน่นอน… เพราะ Buriram Style ทำให้เราหลงรัก จนหมดใจ จุ๊บๆ

See You Again บุรีรัมย์

ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการ ของโครงการ “The Amazing Journey Blogging Contest” 2015